Muzeum w Lęborku - odkryj historię Pomorza

Początki Muzeum w Lęborku

Historia muzeum sięga końca XIX wieku, kiedy to grupa lokalnych entuzjastów, wspieranych przez kościół, zaczęła gromadzić pierwsze artefakty. Początkowo były to głównie przypadkowe znaleziska archeologiczne: kamienne siekierki, brązowe ozdoby. Te drobne przedmioty stały się zalążkiem kolekcji, która z czasem miała się rozrosnąć do imponujących rozmiarów.

Wraz z oddaniem do użytku nowego ratusza miejskiego w 1900 roku, zbiory znalazły swoje pierwsze publiczne miejsce. W przeszklonych szafach, ustawionych w korytarzach, można było podziwiać pierwsze eksponaty. Już w 1904 roku, dzięki inicjatywie lokalnych społeczników, zaczęto wydawać „Heimat Kalender für den Kreis Lauenburg in Pommern” – lokalne kalendarze, które stały się ważnym źródłem wiedzy o regionie. Przełomowym momentem była pierwsza wystawa muzealna, zorganizowana w 1924 roku, która przyciągnęła uwagę miłośników historii z całej okolicy.

W 1925 roku zbiory przeniesiono do budynku Starostwa Powiatowego, gdzie pod okiem Edwarda Stielowa, społecznika i pasjonata, zorganizowano stałą ekspozycję. Współpracując z archeologiem dr. Helutem Agde, Stielow stworzył wystawę o charakterze prahistorycznym, która stała się wizytówką muzeum.

II wojna światowa odcisnęła swoje piętno na muzeum. Zbiory, ukryte w pomieszczeniach starostwa, uległy częściowemu zniszczeniu i rozproszeniu. Wiele cennych eksponatów zaginęło lub zostało wywiezionych. Po wojnie, dzięki determinacji Józefa Mularczyka i Edwarda Stielowa, podjęto trud odbudowy kolekcji. Ich wysiłki pozwoliły ocalić to, co przetrwało, i stworzyć podwaliny pod nowe muzeum.

W 1946 roku, w kamienicy przy ulicy Młynarskiej, udostępniono pierwsze sale dla zwiedzających. Mimo trudności, zbiory lęborskie przyciągały uwagę naukowców z całej Polski, którzy zabiegali o ich przeniesienie do swoich placówek. Dzięki determinacji lokalnych działaczy, zbiory pozostały w Lęborku.

Panoramiczny Symbol Miasta: Wieża Ciśnień

Wznosząca się dumnie nad miastem Wieża Ciśnień, będąca nie tylko technicznym majstersztykiem, ale i punktem widokowym, dodaje lęborskiemu krajobrazowi wyjątkowego charakteru. Wzniesiona w latach 1910-1912, według projektu lokalnego architekta Wendela, stała się kluczowym elementem miejskiego systemu wodociągowego. Jej budowa była odpowiedzią na rosnące zapotrzebowanie mieszkańców na dostęp do czystej wody, wcześniej czerpanej z miejskich studni.

Wieża, mierząca 31 metrów wysokości, pełniła nie tylko funkcję użytkową, ale i estetyczną. Z 13-metrowej wieżyczki rozciąga się zapierający dech w piersiach widok na okolicę, co czyniło ją popularnym miejscem spacerów i kontemplacji. Co ciekawe, w czasach swojej świetności, narożniki platformy wieży oświetlały gazowe kandelabry, dodając jej uroku po zmroku. U podnóża wieży, w budynku zaprojektowanym w tym samym czasie co wieża, znajdowała się restauracja „Restaurant Bismarckturm”, która zastąpiła wcześniejszy lokal „Wilhelmshӧhe”.

Wieża ciśnień w Lęborku jest jedną z wież Bismarcka, które były budowane na cześć Kanclerza Bismarcka. W latach 1869-1934 powstało ich około 240, na pomorzu powstało ich 6, z czego do naszych czasów przetrwało 5.

Po II wojnie światowej wieża kontynuowała swoją rolę w zaopatrywaniu miasta w wodę, a restauracja przy niej działała sezonowo aż do lat 60. XX wieku.

Rozwój i współczesność

Pierwszą stałą ekspozycję otwarto w 1952 roku, a jej scenariusz opracowało Muzeum Pomorskie w Gdańsku. W kolejnych latach muzeum dynamicznie się rozwijało, organizując wystawy, prowadząc prace wykopaliskowe i angażując się w życie kulturalne miasta. Dziś Muzeum w Lęborku to nowoczesna placówka, która łączy tradycję z innowacją. Bogate zbiory archeologiczne, historyczne, etnograficzne i artystyczne przyciągają turystów i mieszkańców regionu. Muzeum aktywnie współpracuje z lokalnymi stowarzyszeniami, organizuje seminaria, warsztaty i imprezy kulturalne, stając się ważnym centrum życia społecznego Lęborka.

Muzeum, podobnie jak wieża ciśnień, przetrwało trudne czasy, w tym zawieruchę II wojny światowej, i odrodziło się, by kontynuować swoją misję. Dziś jest nie tylko miejscem przechowywania zabytków, ale i centrum kulturalnym, które organizuje wystawy, warsztaty i spotkania, przyciągając zarówno mieszkańców, jak i turystów.
Muzeum w Lęborku to miejsce, gdzie przeszłość spotyka się z teraźniejszością, a historia ożywa na nowo. To opowieść o ludziach, którzy z pasją i determinacją chronią dziedzictwo swojego regionu, przekazując je kolejnym pokoleniom.