Plac św. Michała

Dawny kościół parafialny p.w. Wszystkich Świętych stał u zbiegu ulicy Grodzkiej i Rynku (dzisiejszy Plac św. Michała). Został zbudowany prawdopodobnie w latach 1440-1470.

Świątynię wzniesiono w stylu gotyckim z górującą nad miastem wieżą o wysokości około 60 metrów, zwieńczoną miedzianą figurą św. Michała Archanioła trzymającego miecz o wysokości ponad dwóch sążni (około 4 metrów).

W 1523 roku świątynia otrzymała godność kolegiaty. Kościół posiadał 11 ołtarzy bocznych, 12 gotyckich okien, sklepienie krzyżowe i trzy dobudowane kaplice. Pod kościołem i obok niego na cmentarzu znajdowały się liczne grobowce, z których najrozleglejszy był grobowiec Ostrogskich. Cmentarz grzebalny i domy kościelne znajdowały się tuż przy kościele, a posesja otoczona była murem.

Powolny upadek świątyni rozpoczął się od drugiej połowy XVIII wieku. W 1785 roku pod pretekstem reform kościelnych Austriacy postanowili zamknąć i zlicytować kościół, jednak na prośbę mieszczan pozwolono na jego ponowne otwarcie w 1787 roku. W 1800 r. kościół utracił godność kolegiaty i został przekształcony w kościół parafialny, a skarbiec został ogołocony na potrzeby monarchii austro-węgierskiej. Pozbawiony dochodów i kosztowności kościół popadł w ruinę. 2 czerwca 1804 r. doszło do tragedii: podczas oktawy Bożego Ciała ze szczytu wieży spadła drzazga i przebiła sklepienie, zabijając 22 osoby. Po tym wydarzeniu kościół został sprzedany przez Austriaków na aukcji w 1808 roku. Świątynia i budynki kościelne zostały zburzone, a cegły sprzedane na budowę domów.

Pokaż więcej