Zespół kościelno-klasztorny oo. franciszkanów reformatów

Franciszkanie-reformaci przybyli do Jarosławia w 1700 r. na prośbę Antoniego Kwolka, zamożnego mieszczanina. Otrzymali od niego posiadłość przy dawnej drodze królewskiej (obecnie ul. Jana Pawła II).

W 1704 r. rozpoczęli budowę murów obronnych, która trwała do 1706 r. W latach 1710-1716 powstał zespół klasztorny wraz z kościołem Świętej Trójcy. Koszty budowy klasztoru i kościoła w dużej mierze poniósł łowczy kijowski Franciszek Zawadzki oraz liczni darczyńcy. Ściany kościoła początkowo były białe, dopiero w 1753 r. tęczę, oddzielającą nawę od prezbiterium, pokryto polichromią. W tym samym czasie front kościoła pokryto malowidłami. W 1891 r. ściany kościoła ozdobiono polichromią, którą w 1909 r. wzbogacił Jan Tabiński. Również w 1909 r. okna ozdobiono witrażami.

W latach 1984-1987 do kościoła dobudowano kaplicę Miłosierdzia Bożego, a w latach 1987-1991 odbudowano starą studnię z 1736 roku.

Kościół Świętej Trójcy jest sanktuarium Krzyża Świętego. W ołtarzu głównym znajduje się figura Chrystusa Ukrzyżowanego, słynąca łaskami i niegdyś ozdobiona licznymi wotami. W latach 1850-1855 w Grodzisku Dolnym i okolicy panowała epidemia cholery, która pochłonęła wiele ofiar. Po pielgrzymce do jarosławskiego kościoła Świętej Trójcy epidemia ustała. Na pamiątkę tego wydarzenia jeszcze do lat 80. XX w. pielgrzymowano przed cudowną figurę Chrystusa Ukrzyżowanego w święto Podwyższenia Krzyża Świętego.

Więcej